Yves houdt niet van eiken. Ook nu bij zijn superpremium wijnen. Deze 'E Croce' heeft zijn jeugd - evenals zijn rode buurtgenootje (zie ook daar) - op roestvrijstaal moeten doorbrengen.

'Wordt ie hard van' zou je zeggen. Maar dat is niet het geval. De fluwelen touch van volle, witte bloesem, brunoise van wilde perzik, een zweem zacht groen van piepjonge olijfolie, de schuchtere bijdrage van een debuterende honingbij, de zuren van appelcompote, mespuntje mineraal en milde, zachte, discrete bitters die zich aan de flanken van de afdronk ophouden.