Reuze mooi is het daar in Savoie. De bergen staan niet zoals in het naburige Zwitserland edelweisshoog het uitzicht in de weg, maar zijn huiselijk van formaat en gezellig groen. De Alpen eindigen hier langzaamaan, de rivier de Rhône begint er zijn reis, van- uit Valais door het Meer van Genève richting Middellandse Zee. Op de beboste hellingen groeien hier en daar postzegelgrote vierkantjes wijngaard. Levensgevaarlijke ritten daar gemaakt, zittend achterin op de wielkast van een zeer bejaarde Renault 4 van een net zo gebutste en roestige wijnboer die me enthousiast alles wilde laten zien na een vrolijk uitgebreide proeverij van al z’n wijnen.
Gringet had hij niet, wel ranke jacquère en weelderig wit van druif roussette, die eigenlijk altesse heet, en geen familie is van, maar wel doet denken aan een viognier met een onbezorgd humeur. Verderop stond roussanne, die een klein beetje bekend door witte rhônewijnen, en hier om ’m geen kapsones te geven bergeron wordt genoemd.
Naast deze witte druiven is er persan, en de verrukkelijke mondeuse noire, waar men – onder andere op Domeine Belluard – zulk spannend rood van maakt, met de geur van kampvuur en avontuur. Mondeuse heet ook wel grosse syrah, en hoewel zulke historische verwantschapsnamen vaak abuis blijken is mondeuse inderdaad naaste familie van syrah, misschien zelfs een grootvader. In 2009 werd er 300 hectare van geteld, wat bedroevend wei- nig is, maar gelukkig wordt er hier en daar wat bijgeplant.
Onze Almachtige President, de Benevelde Voorzitter, de man die alles wist, Kees Scheltus van wirekuf, residerend te Wijnkoperij Otterman, verkondigde zijn Eeuwige Wijsheden met veel aplomb, en veranderde van opvatting als een windhaan. Wijn is rood en komt uit Frankrijk, was zijn motto alle dagen dat er geen grootse Chablis gesavoureerd werd, maar na een fijne proeverij op ande- re grondslag legde hij omstandig en gedreven uit dat rood het toch niet haalt bij de finesses van het beste wit.
Hij haalde net nogal roekeloos een vrachtwagen in, dus ik sprak hem niet tegen. Bovendien was ik het met hem eens. De prille voorjaarsgeuren van het ranke wit van ongekende druiven als jacquère, altesse en de zeldzaam verrukkelijke gringet walsten nog zwierig door mijn hoofd.
Bij mensen die enge dingen doen die wintersport heten schijnt Savoie wel enigszins bekend te zijn, maar de wijnen komen meestal niet verder dan de plaatselijke herberg en bereiken de buitenwereld slechts bij een après-skibacchanaal. Er is ook niet veel van. Iets meer dan 2000 hectare wijngaard, oftewel minder dan twee procent van gans Bordeaux.
Qua appellation is de basisbenaming vin de savoie, en verder zijn er diverse deelgebiedjes en cru’s met hun verdiensten op grond van bijzondere bodem, ligging dan wel druivensoort. Zo heb je Ayse, de enige plek op aarde waar druif gringet te vinden is, Chignin-Bergeron met druif roussanne, de mousserende wijnen van Seyssel, Apremont... Zo ongeveer de helft van de wijngaarden van Savoie is beplant met jacquère, verder zijn er de inheemse roussette en gringet, plus wat chardonnay, chasselas en roussanne, die hier bergeron heet.
Allemaal wit. Qua rode druiven zijn er wijngaarden met pinot noir en gamay, een piets persan, en zo’n 300 hectare van de duistere mondeuse. Nog lang bleven we de verschillende verdiensten van de jeugdige mondeuse van Chevillard en de bedachtzaam rijpe van Belluard vergelijken. ‘Want hoe mooi de witte wijn ook is, daarna moet je wat rood genieten,’ sprak Kees.